Veel leerlingen komen bij ons in de klas met psychologische en leerproblemen, ADHD, of zelfs negatieve jeugdervaringen en trauma's die hun executief functioneren en hun vermogen tot zelfregulering aantasten. Ze beschikken niet over de instrumenten die ze nodig hebben om zich te concentreren en op te letten, hun emoties onder controle te houden, zich aan te passen aan veranderingen, of om te gaan met de frustratie die soms een onderdeel is van de interactie met anderen ofiets nieuws leren.

Dit kan het erg moeilijk maken om de vereiste taken in de klas uit te voeren. Als leerkracht in het speciaal onderwijs in het middelbaar onderwijs stelde ik al snel vast dat ik, om het leren voor deze leerlingen toegankelijk te maken, eerst moest werken aan de ontwikkeling van hun zelfregulerende vaardigheden.

Als nieuwe leraar kun je ook moeite hebben met het aanleren van effectieve zelfregulatie aan leerlingen. Dit zijn enkele strategieën die voor mij werkten.

Structuur en leermiddelen bieden

Leerkrachten kunnen hun klaslokalen zo inrichten dat zij de structuur en de leermiddelen krijgen die nodig zijn om zelfregulering te modelleren en aan te leren.

• Een positieve omgeving: De klas moet aanvoelen als een veilige ruimte waar de sterke punten worden benadrukt. Wanneer zich een probleemgedrag voordoet, probeer het dan niet persoonlijk op te vatten of het kind onmiddellijk te corrigeren in het bijzijn van anderen. In plaats daarvan treedt u op als waarnemer met als doel uit te zoeken waarom het gedrag zich voordoet. Pak het gedrag vervolgens aan zodra het kind is afgekoeld.
• Duidelijke verwachtingen: Schema's, procedures en een vaste routine helpen de leerlingen te begrijpen wat ze kunnen verwachten en creëren een omgeving die gestructureerd en veilig aanvoelt.
• Instructie over studievaardigheden: Als leerkrachten concentreren wij ons vaak op het leerplan, maar om toegang te krijgen tot de inhoud hebben de leerlingen vaardigheden nodig zoals het vermogen om hun materiaal te organiseren, hun tijd te beheren, bij de les te blijven, begrijpend te lezen, en het geleerde vast te houden en te oefenen voor later gebruik bij gescoorde activiteiten. Het aanleren van studiestrategieën aan de hele klas zal alle leerlingen helpen om onafhankelijkere leerlingen te worden.

Steigerinstructie

Als leerlingen van hun taak lijken af te wijken of zelfs dichtklappen en weigeren hun werk af te maken, is dat soms omdat het werk te moeilijk voor hen is en ze gefrustreerd zijn. Ik heb ontdekt dat leerlingen dit gedrag vaak gebruiken omdat het in het verleden voor hen heeft gewerkt, omdat ze zo aan de ongewenste taak konden ontsnappen en de verlegenheid om "dom" te lijken konden vermijden. In plaats van te erkennen dat ze gefrustreerd zijn over dewerk, zal de leerling vaak zijn frustratie uiten over de leraar die hem de opdracht laat uitvoeren.

Scaffolding is het opdelen van leren in stukjes en dan een strategie of een structuur aanreiken om het voor leerlingen gemakkelijker te maken elk stukje van het leren te volbrengen. Om effectief scaffold instructie te kunnen geven, moet je weten wat een kind zelfstandig kan. Dit instructie-uitgangspunt, de "zone van proximale ontwikkeling" (ZPD) genoemd, is het verschil tussen wat eenleerling zelfstandig kunnen doen en wat ze kunnen doen met geïnformeerde hulp.

Als u op dit punt met uw instructie begint, kan de leerling gemakkelijker overgaan naar de volgende logische stap in zijn ontwikkeling. Als een kind moeite heeft, kunt u hem meestal op weg helpen door een pauze in te lassen, vast te stellen wat hij wel begrijpt en vervolgens de opdracht zo aan te passen dat deze binnen zijn ZPD valt.

Bespreken en nadenken

Kinderen hebben objectieve, niet-oordelende feedback nodig om hun gedrag te verbeteren. Wanneer zich een probleem voordoet, zoek dan een rustig moment om te bespreken wat er fout ging, waarom, en hoe het de volgende keer anders aangepakt kan worden. Dit geeft bruikbare aanwijzingen aan leerlingen die nog geen structuur en woordenschat hebben om hun emoties te reguleren.

Als een leerling vertrouwd is met dit proces, kan hij misschien ook decomprimeren door zelf te reflecteren, via een schriftelijke activiteit, voordat hij met de leraar praat. Reflecteren helpt leerlingen om meer mindful te worden: in plaats van alleen maar te reageren op emoties, kunnen ze leren hun emoties te beheren door te herkennen wat ze voelen voordat het een actie wordt.

Model en praktijk van gepast gedrag

Leerlingen leren vaak het best als je hen laat zien hoe ze iets moeten doen door middel van directe instructie. Hetzelfde geldt voor gedrag. Als leerlingen geen productief gedrag vertonen, kan de leerkracht hen laten zien hoe effectief gedrag eruit zou zien door middel van modelleeractiviteiten zoals "think alouds" of rollenspelen.

Geef kinderen de tijd om nieuw gedrag dat ze leren te oefenen op een manier met weinig inzet die het gewenste gedrag opdeelt in haalbare stappen. Als leerkracht in de klas oefende ik met een groep het verbeteren van overgangen door een visuele en auditieve aanwijzing te geven (met de lichten knipperen en in mijn handen klappen). Leerlingen wisten dat ze moesten stoppen met wat ze aan het doen waren en terug moesten keren naar hun stoel. In het begin gaf ik ze verschillende keren de gelegenheid om te oefenen.Geleidelijk aan verminderde ik de gegeven tijd en beloonde alleen leerlingen die stil zaten en luisterden naar aanwijzingen met hun materiaal uit, klaar om te werken.

Ik vond dat objectief denken over gedrag, als een aan te leren vaardigheid in plaats van alleen als goed of slecht, mij enorm hielp bij het begeleiden van kinderen bij het leren beheersen van hun gedrag. Sommige kinderen komen de school binnen zonder de zelfregulerende vaardigheden die nodig zijn voor schoolsucces. We moeten deze kinderen ontmoeten waar ze zijn en ze de vaardigheden aanleren die ze nodig hebben om succesvol te zijn in de school.klaslokaal.