"Jij hebt toch geen kinderen?" vroeg een ouder mij tijdens mijn eerste onderwijsjaren. Ze had gelijk: ik had op dat moment geen kinderen. Ik was echter beledigd door de implicatie dat mijn gebrek aan nageslacht onvermijdelijk betekende dat mijn advies nutteloos moest zijn.

Maar dat was het wel.

Het was niet mijn gebrek aan kinderen dat mijn advies nutteloos maakte. Het was het feit dat ik een oplossing voor het probleem had bedacht (haar kind dat nooit huiswerk inleverde) die goed zou werken in mijn wereld - niet de hare.

Ik zeg niet dat leraren ouders moeten zijn om goed te kunnen communiceren. We moeten empathisch zijn. Als ik meer had nagedacht over hoe het is om drie banen te hebben (wat ik deed op de universiteit) en te proberen tijd vrij te maken voor de mensen om wie je geeft, zou ik die alleenstaande moeder een heel ander advies hebben gegeven.

In de loop der jaren heb ik het gevoel dat ik beter ben gaan communiceren met ouders naarmate ik me meer in hen ben gaan verplaatsen. Dit zijn de belangrijkste dingen die ik heb geleerd.

Wees proactief

Wacht niet tot er problemen ontstaan. Maak er een punt van om vaak en positief te communiceren, zodat je al een relatie hebt ontwikkeld voordat je tegen hobbels in de weg aanloopt. Met de technologie die tegenwoordig beschikbaar is, zouden leerkrachten in staat moeten zijn om ouders minstens een keer per week op de hoogte te houden van wat er in de klas gebeurt. Gebruik meerdere soorten communicatie - sociale media, e-mail en de beproefdepapieren nieuwsbrief.

Neem het niet persoonlijk op.

Wanneer ouders naar je uithalen, geven ze uiting aan hun frustratie dat ze hun kinderen niet kunnen helpen. In plaats van je te verdedigen, vraag je jezelf af: "Wat zou hun motivatie zijn om dit te zeggen, behalve dat ze mij willen pakken?" Denk na over wat iemand tegen je zou kunnen zeggen om de situatie te de-escaleren en geef een open houding aan als de situatie omgekeerd zou zijn. Bijvoorbeeld, als een ouder zegt: "Je bent erop uit om mijn kinderen te pakken.probeer dan te zeggen: "Het spijt me dat je dat denkt. Kun je me vertellen wat er gebeurd is waardoor je je zo voelt?"

Vraag ouders om advies

Als een leerling negatief gedrag vertoont, nodig dan de ouder uit om voor te stellen wat thuis werkt. Soms ziet de ouder het gedrag thuis niet, wat een mooie gelegenheid is om de ouder in de klas uit te nodigen. Zelfs als de ouder u niet kan helpen of niet naar de klas kan komen, maakt u toch uw relatie sterker door te laten zien dat u hun inbreng waardeert.

Betrokken bij de Gemeenschap

Wanneer u verschijnt op sportevenementen, festivals en andere gemeenschapsactiviteiten, stuurt u de kinderen en hun ouders de boodschap dat u om de hele persoon geeft, niet alleen om de leerling. Gezinnen begrijpen dat het voor u niet "wij en zij" is, maar "wij". Ook al hebben leerlingen misschien het idee dat uw hele leven om hen draait, de meeste ouders beseffen dat u uw eigen leven opoffert.vrije tijd om hun kinderen te steunen, en ze waarderen het.

Kies uw gevechten

Als u en een ouder het oneens zijn, zoek dan altijd eerst naar een compromis dat de leerling ten goede komt en uw relatie met de ouder in stand houdt. Als u niet geneigd bent tot een compromis, vraag uzelf dan af of uw methode werkelijk de beste is voor de leerling en of het waarschijnlijk is dat de situatie erdoor verbetert. Als een leerling bijvoorbeeld nooit zijn huiswerk afmaakt ondanks het feit dat u naar huis belt enals je ze daarvoor straft, moet je misschien een andere manier vinden om de leerling te helpen vaardigheden te oefenen in plaats van een heel schooljaar te verspillen om je gelijk te halen.

Geef het toe als je fout zit

Als leraar en (nu) ouder kan ik u naar waarheid zeggen dat ouders hun respect voor u niet verliezen als u uw fouten toegeeft en ze corrigeert. Zolang zij merken dat u echt probeert het beste te doen voor hun kinderen, zullen ouders u niet straffen voor incidentele fouten. Wat ouders ergert is wanneer leraren doen alsof we superieur zijn en de indruk wekken dat we niet bereid zijn omom te luisteren naar de mensen die hun kinderen het beste kennen.

Toen ik voor het eerst les gaf, werd ik woedend als een ouder mijn oordeel in twijfel trok. Nu ik bijna 26 jaar ervaring heb, is mijn reactie het tegenovergestelde. Ik speel de situatie mentaal na en denk erover na of ik het beter had kunnen aanpakken. Zo ja, dan bied ik de ouder onmiddellijk mijn verontschuldigingen aan en schets de stappen die ik zal nemen om de situatie te verbeteren. Zo niet, dan zorg ik ervoor dat de ouder weet waarom ik denk dat heten dat ik hun kind genoeg waardeer om door te zetten. We hoeven geen eigen kinderen te hebben om goede leraren te zijn, maar we moeten empathie, nederigheid en toewijding hebben om te doen wat het beste is voor onze leerlingen. Een beetje diplomatie helpt ook.