ในวันแรกของปีนี้ ฉันให้คำแนะนำในชั้นเรียนเกี่ยวกับกิจกรรมของเราและบอกพวกเขาว่า "ฉันต้องการห้ากลุ่ม" พวกเขามองมาที่ฉันสองสามวินาที จากนั้นเมื่อพวกเขารู้ว่าฉันจะไม่พูดอะไรอีก นักเรียนสองสามคนเริ่มนับจำนวนคนในชั้นเรียนและย้ายพวกเขาเป็นกลุ่ม ในขณะนั้น นักเรียนของฉันสามารถบอกได้ว่าฉันไม่ได้จะบอกพวกเขาว่าต้องทำอะไรและพวกเขาตัดสินใจได้ด้วยตัวเองเสมอไป

เมื่อฉันเริ่มสอนครั้งแรก ฉันจะยึดติดกับบทเรียนของฉัน วางแผนไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ฉันเริ่มสงสัยว่ามีวิธีใดบ้างที่ฉันขัดขวางไม่ให้พวกเขาบรรลุศักยภาพโดยไม่รู้ตัว หรือหากฉันปล่อยให้ความวิตกกังวลของตัวเองขัดขวางพวกเขาจากความเสี่ยงด้านการเรียน ตอนนี้ฉันให้ความสำคัญกับการสร้างพื้นที่ที่นักเรียนสามารถเป็นตัวของตัวเองและสำรวจความหมายของการเป็นมนุษย์ นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 ของฉันทำให้ฉันประหลาดใจทุกวันและแสดงความอยากรู้อยากเห็นและความคิดสร้างสรรค์อย่างต่อเนื่องในแบบที่ฉันคาดไม่ถึง

การส่งเสริมวาทกรรมของนักเรียนและประสบการณ์การเรียนรู้ร่วมกัน

การสัมมนาแบบเสวนา: การสัมมนาแบบเสวนาเป็นกิจกรรมโปรดของนักเรียนของฉันในปีนี้ ในฐานะนักเรียน ฉันไม่ได้เข้าร่วมการสัมมนาแบบโสกราตีสจนกระทั่งเรียนชั้นมัธยมปลาย ดังนั้น ในตอนแรก ฉันกังวลว่านักเรียนของฉันยังไม่พร้อมและจะจ้องหน้ากันอย่างงุ่มง่ามจนกว่าฉันจะรับช่วงต่อ ฉันรู้ทันทีว่าพวกเขามีความสามารถมากแค่ไหนเมื่อฉันทำไม่ได้พยายามช่วยพวกเขาและนั่งเงียบๆ ข้างๆ

สองสามวันก่อนการสัมมนา ฉันได้ให้คำถามปลายเปิดแก่นักเรียน: มนุษย์ส่งผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมอย่างไร ฉันให้เวลาพวกเขาทำการวิจัยเป็นกลุ่ม เราใช้โมเดลสามกลุ่ม ซึ่งแต่ละกลุ่มมีนักบินหนึ่งคนและนักบินสองคน ในวันสัมมนา ฉันถามคำถามซ้ำ เลือกอาสาสมัครที่จะเริ่มต้นเรา และจดบันทึกขณะที่ฉันติดตามการสนทนา ตลอดเวลา นักบินสามารถปรึกษาหารือกับนักบินของพวกเขาได้

ระหว่างการสัมมนาทุกครั้ง ฉันรู้สึกทึ่งเมื่อนักเรียนตอบกลับกันด้วยประเด็นที่ค้นคว้ามาอย่างดี เมื่อใช้โมเดล 3 กลุ่ม แม้แต่นักเรียนของฉันที่ไม่ชอบพูดต่อหน้าคนอื่นก็ไม่ลังเลที่จะเข้าร่วมเพราะนักบินของพวกเขาสามารถช่วยพวกเขาได้ เนื่องจากฉันหลีกทางให้กับนักเรียน การอภิปรายและการเรียนรู้ของพวกเขาจึงลึกซึ้งยิ่งขึ้น

เทคนิคการกำหนดคำถาม: ฉันเริ่มหน่วยวิทยาศาสตร์ใหม่ด้วยเทคนิคการกำหนดคำถาม (QFT) เพื่อให้ได้ นักเรียนของฉันพูดคุยและระดมความคิดเกี่ยวกับหัวข้อใหม่ของเรา นักเรียนสร้างคำถามเกี่ยวกับหัวข้อของเราให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้โดยไม่ต้องพยายามหยุดและตอบคำถามใดๆ เมื่อเสร็จแล้ว เราจะจัดเรียงคำถามออกเป็นกลุ่มโดยนำคำถามที่เกี่ยวข้องมารวมกัน

คำถามเหล่านี้พาเราไปไกลกว่ามาตรฐานและหลักสูตรโดยธรรมชาติ และนักเรียนมักจะถามคำถามที่ฉันไม่มีคำตอบ นี้เคยทำให้ฉันมากอึดอัดเพราะคิดว่าเป็นครูน่าจะตอบได้หมด ตอนนี้ ฉันตระหนักดีว่าการให้นักเรียนเป็นผู้นำในคำถามเหล่านี้และตรวจสอบคำตอบ พวกเขามีส่วนร่วมอย่างกระตือรือร้นในการเรียนรู้ (และฉันได้เรียนรู้สิ่งใหม่ๆ ด้วย!)

ฝึกฝนวิธีการเรียนรู้ใหม่ๆ

ประสบการณ์ใหม่: เมื่อเร็วๆ นี้ ฉันยืมชุดหุ่นยนต์ Sphero มาฝึกเขียนโค้ดกับชั้นเรียน แม้ว่าฉันจะมีประสบการณ์น้อยมากในการใช้หุ่นยนต์เหล่านี้และแอปที่มาพร้อมกัน แต่ฉันไม่ต้องการปล่อยให้ความไร้ประสบการณ์และความกังวลใจของฉันมากีดกันนักเรียนของฉันจากโอกาสในการเรียนรู้นี้ ฉันใช้เทปเพื่อสร้างเส้นทางสองสามทางบนพื้นเพื่อให้หุ่นยนต์เดินตาม เราร่วมกันฝึกการเคลื่อนย้ายหุ่นยนต์ด้วยแอปเขียนโค้ด จนในที่สุดทีมหนึ่งก็สามารถเขียนโค้ดหุ่นยนต์ตามเส้นทางคดเคี้ยวไปมาได้สำเร็จ

ทันทีที่ Sphero ถึงจุดสิ้นสุด ทั้งชั้นเรียนก็ส่งเสียงเชียร์ ทุกครั้งที่ทีมอื่นได้ Sphero ผ่านเส้นทาง ทุกคนรู้สึกเหมือนได้รับชัยชนะ พลังงานนั้นติดต่อได้ ประสบการณ์การเรียนรู้เช่นนี้เป็นมากกว่าการต่อสู้อย่างมีประสิทธิผล พวกเขาช่วยนักเรียนพัฒนาความมั่นใจในความสามารถในการเสี่ยงและแก้ปัญหา

อำนาจในการตัดสินใจ: ฉันต้องการช่วยนักเรียนระบุความต้องการและพัฒนาจุดแข็งของพวกเขา เพื่อให้พวกเขารู้วิธี เพื่อใช้งานได้ในทุกสถานการณ์ ฉันเสนอทางเลือกทุกครั้งที่ทำได้ นักเรียนของฉันฝึกฝนการตัดสินใจ-ทำได้หลายวิธี เช่น การเลือกวิธีเรียนรู้เกี่ยวกับหัวข้อใหม่ การสร้างโครงการ และการนำเสนอการเรียนรู้ใหม่

การใช้ตัวเลือกเหล่านี้ควบคู่ไปกับกรอบวัตถุประสงค์ ความลึก และการส่งมอบทำให้เกิดการมีส่วนร่วมมากขึ้น ช่วยให้นักเรียน รู้สึกมีอำนาจที่จะสนับสนุนความต้องการของพวกเขาและให้ความมั่นใจมากขึ้นในการตัดสินใจของพวกเขา นักเรียนสามารถเลือกเรียนรู้ข้อมูลใหม่ผ่านบทความหรือวิดีโอ และสามารถแสดงออกถึงการเรียนรู้ใหม่ในรูปแบบต่างๆ ฉันต้องการให้นักเรียนระบุแง่มุมต่างๆ ของตนเองในฐานะผู้เรียนที่พวกเขาอาจไม่เคยพิจารณามาก่อน เพื่อว่าเมื่อพวกเขาใฝ่หาการเรียนรู้ใหม่ๆ พวกเขามีจุดเริ่มต้น

ตัวอย่างเช่น ฉันมักจะไม่ชอบดู วิดีโอเพื่อเรียนรู้ข้อมูลใหม่ ฉันค่อนข้างจะอ่านหนังสือหรือบทความมากกว่า อย่างไรก็ตาม ในบางหัวข้อ ฉันต้องการภาพ ฉันเพิ่งเริ่มเรียนรู้วิธีเล่นอูคูเลเล่ และเพื่อสิ่งนั้น ฉันอยากได้วิดีโออย่างแน่นอน! ฉันแบ่งปันสิ่งนี้กับนักเรียนเมื่อเราเรียนรู้เกี่ยวกับเสียง เราอ่านเกี่ยวกับการเดินทางของเสียง แล้วเราก็ดูสายอูคูเลเล่ของฉันสั่นขณะที่ฉันเล่นคอร์ดต่างๆ เราไม่ได้คุยกันแค่เรื่องคลื่นเสียง แต่เราคุยกันว่าประสบการณ์ที่แตกต่างกันช่วยให้เราเรียนรู้ได้อย่างไร

การให้นักเรียนเป็นผู้นำเมื่อใดก็ตามที่เป็นไปได้เป็นการเปลี่ยนกรอบความคิดมากกว่าสิ่งอื่นใด เมื่อเราจัดโครงสร้างทุกนาทีของวันและรักษารูปแบบดั้งเดิมที่เหมือนโรงงาน เราปฏิเสธความต้องการการเรียนรู้ตามธรรมชาติของนักเรียนของเราและขัดขวางพวกเขาจากสิ่งที่พวกเขาสามารถทำได้ การเรียนรู้เกิดขึ้นตามธรรมชาติในฐานะมนุษย์ และมักเกิดขึ้นโดยที่เราไม่รู้ตัว

เมื่อนักเรียนออกจากโรงเรียน พวกเขาถูกคาดหวังให้เป็นนักคิดและผู้มีอำนาจตัดสินใจอย่างอิสระ แต่หลายคนไม่เคยมีโอกาสตัดสินใจเกี่ยวกับสิ่งใด พวกเขาต้องการ. หากเราไม่ให้โอกาสนักเรียนในการตัดสินใจในสภาพแวดล้อมของโรงเรียนที่ปลอดภัย พวกเขาจะไม่ได้รับการปฏิบัติเมื่อเข้าสู่โลกแห่งความเป็นจริงและต้องตัดสินใจด้วยตนเอง