ဆရာ၊ ဆရာမတွေက နေ့တိုင်း ဆုံးဖြတ်ချက်တွေ ထောင်နဲ့ချီပြီး လုပ်ကြတယ်လို့ ကျွမ်းကျင်သူတွေနဲ့ စာသင်ခန်းထဲမှာ ရှိနေခဲ့တဲ့ ကျွမ်းကျင်သူတွေက ပြောပါတယ်။ ဆုံးဖြတ်ချက်များချခြင်းသည် ပင်ပန်းနွမ်းနယ်ခြင်း သို့မဟုတ် ထိရောက်ပြီး အားစိုက်ထုတ်ခြင်းကို ခံစားရနိုင်သည်။ ကျွန်ုပ်တို့တွင် ရှင်းလင်းပြတ်သားသော လမ်းညွှန်မူများ သို့မဟုတ် စံနမူနာများရှိပါက ဆုံးဖြတ်ချက်များ ချမှတ်ရာတွင် ပိုမိုလွယ်ကူပါသည်။ ၎င်းတို့မရှိသည့်အခါ သို့မဟုတ် ကျွန်ုပ်တို့သည် ၎င်းတို့ကို မဖော်ပြပါက၊ ကျွန်ုပ်တို့၏ ဆုံးဖြတ်ချက်ချသည့် လုပ်ငန်းစဉ်သည် အတုမရှိဖြစ်သွားနိုင်သည်။

ဆောင်ပုဒ်သည် ကျွန်ုပ်တို့အား ဆရာများအနေနှင့် လမ်းညွှန်ပေးသည့် အခြေခံသဘောတရားများ၊ တန်ဖိုးများနှင့် စံနှုန်းများကို စုစည်းဖော်ပြရန် အစွမ်းထက်သောနည်းလမ်းတစ်ခုဖြစ်သည်။ အဲဒီကနေ ကျနော်တို့ ဆုံးဖြတ်ချက်တွေ ချတယ်။ ဒီတော့ ဆရာတို့၊ စာသင်ခန်းထဲမှာ မင်းရဲ့ဆောင်ပုဒ်က ဘာလဲ။

ကျွန်ုပ်ရဲ့ သင်ကြားရေးဆောင်ပုဒ်ရဲ့ မူလအစ

ကျွန်ုပ်တို့ထဲက အချို့အတွက်၊ ကျွန်ုပ်တို့ရဲ့ ဆောင်ပုဒ်က ကျောင်းမှာနေရင်း အတွေ့အကြုံတွေကနေ ထွက်ပေါ်လာနိုင်တယ်၊ အဲဒါက သေချာပေါက် မှန်ပါတယ် အမှုတွဲ။ ကျွန်မကို အင်္ဂလန်နိုင်ငံ၊ လန်ဒန်မြို့မှာ ကော်စတာရီကန် အမျိုးသားတစ်ဦးနဲ့ ဂျူး-အမေရိကန် အမျိုးသမီးတစ်ဦးနဲ့ မွေးဖွားခဲ့ပါတယ်။ ၁၉၇၀ ပြည့်လွန်နှစ်များအစောပိုင်းတွင် ဗြိတိသျှကိုလိုနီနယ်ဟောင်းများမှ လူဝင်မှုကြီးကြပ်ရေးကြောင့် လျင်မြန်စွာပြောင်းလဲနေသော အလုပ်သမားလူတန်းစား ဆင်ခြေဖုံးရပ်ကွက်တစ်ခုတွင် ကျွန်ုပ်တို့နေထိုင်ခဲ့ကြသည်။

ကျောင်းစတက်သောအခါတွင် မည်သူမျှ စပိန်စကားမပြောတတ်ကြောင်း ချက်ခြင်းသိလိုက်ရပါသည်။ ပထမဘာသာစကား) နှင့် ထိုသို့ပြုလုပ်ရန်မှာ မသက်ဆိုင်သောဘာသာစကားဖြင့် ပြောဆိုခြင်းဖြစ်သည်။ စပိန်စကားပြောတာကို ချက်ခြင်းရပ်လိုက်တယ်။ ကျွန်တော် အံဝင်ခွင်ကျဖြစ်ချင်ပါတယ်။ ကျောင်းစတက်တဲ့နေ့ဟာ ခရစ်ယာန်ဓမ္မသီချင်းတွေ သီဆိုဆုတောင်းကြတဲ့ စည်းဝေးပွဲတစ်ခုမှာ စတင်ခဲ့တယ် (အင်္ဂလန်မှာ ဘုရားကျောင်းနဲ့ ပြည်နယ် ခွဲခြားမှုမရှိပါဘူး)။ ဒါက ကျွန်တော့်မိသားစုရဲ့ ယုံကြည်ခြင်းမဟုတ်တာကြောင့် ကျောင်းမှာ နောက်ထပ်မက်ဆေ့ချ်တစ်ခုရခဲ့တယ်– “တကယ်လို့လား။ပိုင်ချင်တယ်၊ ခေါင်းငုံ့ပြီး ဆုတောင်းပါ။"

ကျွန်မအမေက ကန့်ကွက်ခဲ့ပြီး ကျွန်မမျက်လုံးမှိတ်ပြီး ဆုတောင်းစရာမလိုဘဲ ခြွင်းချက်အနေနဲ့ ကျွန်မရဲ့ အများစုရဲ့ ဦးခေါင်းတွေကို ငုံ့ကြည့်ရင်း၊ ခရစ်ယာန်မဟုတ်တဲ့ အတန်းဖော်တွေ ၊ ငါတို့ရဲ့ပိုင်ဆိုင်မှုနဲ့ပတ်သက်တဲ့ ဘာကိုဆိုလိုလဲ သိချင်မိတယ် ၊ ဒီသတင်းက ရှင်းပါတယ် ၊ ငါ သိပ်ကြာကြာမတွေးမိဘူး ၊ ငါမပိုင်ဘူး ။ တကယ်တော့ လူဖြူဗြိတိသျှကလေးတွေကို ရွှေ့ပြောင်းအခြေချသူတွေကို နှောင့်ယှက်နေတာ အကြိမ်ကြိမ်ကြားခဲ့ရတယ်။ "မင်းပိုင်တဲ့ နေရာကို ပြန်သွား!"

ကျွန်မ ဆယ်နှစ်အရွယ်မှာ အမေ၊ အစ်ကိုနဲ့ ကျွန်မ အဖွား အနားယူခဲ့တဲ့ ကယ်လီဖိုးနီးယား တောင်ပိုင်း ကမ်းခြေမြို့လေးဆီ ပြန်ပြောင်းခဲ့ပါတယ်။ ဤအသိုင်းအဝိုင်းသည် အေးချမ်းသာယာပြီး အလွန်ချမ်းသာပြီး လူမျိုးရေး၊ လူမှုစီးပွား ကွဲပြားမှု ကင်းမဲ့နေသည် (ဤအချိန်တွင် အမေသည် ငွေရေးကြေးရေး ပြေလည်အောင် ရုန်းကန်နေရသည်။ ပဉ္စမတန်း ပထမနေ့မှ စ၍ အဝတ်အစားများအကြောင်း လှောင်ပြောင်ခြင်း ခံခဲ့ရသည်။ (ကယ်တင်ရေးတပ်မှ လာသော) ကျွန်ုပ်၏ လေယူလေသိမ်းက "မက္ကဆီကိုသို့ ပြန်သွားပါ" ဟုပြောကာ ကျွန်ုပ်ကို အမှန်တကယ် စိတ်ရှုပ်ထွေးစေပါသည်။ ကျွန်ုပ်၏ ရွယ်တူချင်းများထံမှ မက်ဆေ့ချ်မှာ ရှင်းနေသည်- "မင်းမပိုင်ပါ။"

ကျွန်မတုန်းက ဤဖွဲ့စည်းပုံအတွေ့အကြုံများကို ပြန်တွေးကြည့်ပါ၊ ကျွန်ုပ်သည် ကျွန်ုပ်၏ဘာသာစကား၊ ကျွန်ုပ်၏မိသားစု၏ ဘာသာရေးထုံးတမ်းစဉ်လာများ၊ ကျွန်ုပ်၏မိခင်၏ဝင်ငွေအဆင့် သို့မဟုတ် အသားညိုရောင်အသားအရည်နှင့် ဟစ်စပန်းနစ်အမည်ကြောင့် ကျွန်ုပ်မပိုင်ဆိုင်ကြောင်း ကျွန်ုပ်တွေ့မြင်ရပါသည်။ "မင်းမပိုင်ဘူး" ဆိုတဲ့ မက်ဆေ့ချ်ဟာ ကလေးတွေနဲ့ရော လူကြီးတွေရော အနှောက်အယှက်မဖြစ်စေဘဲ၊ကျောင်းဆရာဖြစ်စဥ်အချိန်က ပြိုကွဲအောင်လုပ်ဖို့ ရည်ရွယ်ထားတဲ့ တရားဝင်အဖွဲ့အစည်းတွေပါ။ စာသင်ခန်းရှိ ကျွန်ုပ်၏ဆောင်ပုဒ်မှာ "You belong"

You Belong!

သင်ပိုင်ဆိုင်သည်။ သင်ဘယ်သူလဲ၊ ဘယ်ကလာ၊ ဘယ်လိုဘာသာစကားပြောလဲ၊ ဘယ်လို ဓလေ့ထုံးတမ်းတွေကို လိုက်နာနေပါစေ၊ ဒါမှမဟုတ် မင်းရဲ့အဝတ်အစားတွေကို ဘယ်မှာဝယ်ခဲ့ပါစေ၊ ဒီစာသင်ခန်းထဲမှာ လက်မခံတဲ့ မင်းအကြောင်း ဘာမှမရှိပါဘူး။ ဤသည်မှာ ကျွန်ုပ်တို့၏ စာသင်ခန်းတွင် ပထမဆုံး စည်းမျဉ်းဖြစ်သည်- သင်ပိုင်ဆိုင်သည်။

ဆောင်ပုဒ်တစ်ခုရှိခြင်းဆိုသည်မှာ သင့်လုပ်ဆောင်ချက်များကို နိယာမတစ်ခုမှ လမ်းညွှန်ခြင်းဖြစ်သည်။ ကျွန်ုပ်၏ဆောင်ပုဒ်သည် ကျွန်ုပ်၏ကျောင်းသားများအား တစ်ချိန်လုံး ကျယ်လောင်စွာပြောရမည့်အရာမဟုတ်သော်လည်း ကျွန်ုပ်ဆုံးဖြတ်ချက်များချပုံကို လမ်းညွှန်ပေးသည့်အရာဖြစ်သည်။

ဤဆုံးဖြတ်ချက်များတွင်-

• ကျောင်းသားများ ထိုင်ပုံ၊ အဖွဲ့များတွင် အချင်းချင်း
• သူတို့ရွေးချယ်ပုံ သို့မဟုတ် ပါတနာများနှင့် လိုက်ဖက်ပုံ
• အားလပ်ချိန်အတွင်း ဂိမ်းများကစားပုံ
• ကျောင်းသားအသစ်များ ကျွန်ုပ်တို့၏အသိုင်းအဝိုင်းတွင် ပေါင်းစည်းပုံ
• ကျွန်ုပ်တို့၏ သင်ယူသူများအသိုက်အဝန်းကို ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်စေရန် ရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိဖြင့် စီစဉ်ထားပုံ

ဖော်ပြရန်မှာ ရှင်းရှင်းလင်းလင်း ဖြစ်ကောင်းဖြစ်နိုင်သော်လည်း ကျွန်ုပ်၏အတန်းတွင် မည်သည့်အမျိုးအစားကိုမဆို "နှိမ့်ချခြင်း" ကို လက်ခံနိုင်မည်မဟုတ်ပေ။ အမှန်တော့၊ နှိမ့်ချခြင်း သို့မဟုတ် စော်ကားခြင်းမျိုးသည် ၎င်းကိုဖြေရှင်းရန် အချိန်အတိုင်းအတာတစ်ခုအထိ ယူသွားတတ်ပါသည်။

တတိယတန်းတွင် ကျွန်ုပ်သင်ကြားသည့် နေ့လယ်ခင်းတွင် မိန်းကလေးနှစ်ဦးသည် ပဋိပက္ခများကြားတွင် ရှိနေသည်ကို အမှတ်ရမိသည်။ ဘယ်သူက ဘယ်အဖွဲ့မှာ ပါဝင်နိုင်မလဲ။ သူတို့နဲ့ ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ နာရီပေါင်းများစွာ ထိုင်ပြီး ဒါကို ဖြေရှင်းပေးနေတာကို သတိရမိတယ်။ပဋိပက္ခ (ကျွန်တော် မမှတ်မိတော့ဘူး၊ ကျန်တဲ့ အတန်းထဲမှာ ဘာတွေလုပ်နေလဲ ဝန်ခံပါတယ်)။ ဒီလိုလုပ်ရမှာကို နည်းနည်းစိတ်ပျက်မိတယ်လို့ သတိရမိပါတယ်၊ ဒါပေမယ့် သူတို့မှာ နေရာတစ်ခု၊ အသိုက်အဝန်းနဲ့ သူတို့လက်ခံထားတယ်လို့ ကလေးတွေက ခံယူထားတာကြောင့် စိတ်ပျက်လက်ပျက်ဖြစ်သွားတယ်။

ဒါက ကျွန်တော့်ရဲ့ဆန္ဒဖြစ်ပေမဲ့ အမြဲတမ်း မရောက်ခဲ့ဘူးလို့လည်း ဝန်ခံပါတယ်။ လူမှုရေးနှင့် စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ လိုအပ်ချက်များ အလွန်ကျယ်ဝန်းပြီး ကျွန်ုပ်တွင် ကိုင်တွယ်ဖြေရှင်းရန် အရည်အချင်းမရှိသော ကလေးတစ်ဦးနှင့် ဆက်ဆံရန် အရည်အချင်းပြည့်မီသည့်အချိန်များ ရှိခဲ့သည်။

ကျွန်တော် စိတ်မကောင်းဖြစ်မိပါသည်။ အဲဒီလက်တစ်ဆုပ်စာကလေးတွေအကြောင်း တွေးပြီး ကျွန်တော့်စာသင်ခန်းထဲမှာ ကြိုဆိုခြင်းမခံရသလို မခံစားခဲ့ရဘူးလို့ ထင်ပါတယ်။ ယေဘူယျအားဖြင့်၊ ကျွန်ုပ်၏ကျောင်းသားဟောင်းအများစုသည် ကျွန်ုပ်၏စာသင်ခန်းအတွင်းရှိ အသိုင်းအဝိုင်းတစ်ခု၏ အစိတ်အပိုင်းတစ်ခုဖြစ်သည်ဟု ယူဆကြပြီး၊ ပရောဂျက်တစ်ခုအတွင်း အပေါင်းအသင်းမရှိခြင်း သို့မဟုတ် တစ်ယောက်တည်းရပ်နေခြင်းကို ကျွန်ုပ်မခံစားစေရဟု ကျွန်ုပ်၏ထင်မြင်ယူဆချက်၊ အားလပ်ချိန်အတွင်း။ ပြီးတော့ ဒါက ကောင်းပါတယ်။

မင်းရဲ့ကိုယ်ပိုင်ဆောင်ပုဒ်ကို ပုံဖော်ခြင်း

ဒါဆို ဆရာတစ်ယောက်အနေနဲ့ မင်းရဲ့ဆောင်ပုဒ်က ဘာလဲ။ ဘယ်အရာက သင့်ကို နက်ရှိုင်းဆုံး၊ စစ်မှန်စွာဆုံးဖြစ်စေတာလဲ။ သင့်ကျောင်းသားများနှင့် သင့်စာသင်ခန်းအတွက် သင်ဘာကိုဖန်တီးလိုသနည်း။ ဤမေးခွန်းများကို တွေးတောဆင်ခြင်ရန် သင့်အား အချိန်အတော်ကြာအောင် ငါတိုက်တွန်းပါသည်။

ဤမေးခွန်းများကို လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်များနှင့် တွေးတောပါ၊ ၎င်းတို့အကြောင်း ရေးပါ၊ ၎င်းသည် သင့်ဆောင်ပုဒ်တစ်ခုသို့ ဦးတည်သွားခြင်း ရှိ၊ မရှိ ကြည့်ရှုပါ။ ဆုံးဖြတ်ချက်ချခြင်းကို သက်သာစေနိုင်သည်။နေ့စဉ်လုပ်ဆောင်မှုများ၊ သင့်အား ပိုမိုအခြေခံပြီး အားကောင်းသည်ဟုခံစားရစေရန် ကူညီပေးပြီး နောက်ဆုံးတွင်၊ ၎င်းသည် သင့်ကျောင်းသားများကို ပိုမိုကောင်းမွန်စွာ ဝန်ဆောင်မှုပေးနိုင်ရန် ကူညီပေးပါလိမ့်မည်။