Nie wszyscy zgadzają się co do wartości i znaczenia kreatywnego myślenia w dzisiejszym społeczeństwie. Częściowo problem polega na tym, że nie ma zgody co do tego, co oznacza bycie kreatywnym. Różni ludzie myślą o kreatywności na bardzo różne sposoby, więc nie jest zaskakujące, że nie mogą się zgodzić co do jej wartości i znaczenia. Kiedy rozmawiałem z ludźmi o kreatywności, napotkałem szereg wspólnychbłędne przekonania.

Mit 1: Kreatywność polega na ekspresji artystycznej

Cenimy i podziwiamy malarzy, rzeźbiarzy i poetów za ich kreatywność. Ale inni ludzie też mogą być kreatywni. Naukowcy mogą być kreatywni, gdy opracowują nowe teorie. Lekarze mogą być kreatywni, gdy diagnozują choroby. Przedsiębiorcy mogą być kreatywni, gdy opracowują nowe produkty. Pracownicy socjalni mogą być kreatywni, gdy proponują strategie dla rodzin borykających się z trudnościami. Politycy mogą być kreatywni, gdy opracowują nowe strategie dla rodzin borykających się z trudnościami.kreatywność przy opracowywaniu nowych polityk.

Uważam, że powszechne skojarzenie kreatywności z ekspresją artystyczną przyczynia się do niedoceniania kreatywności w umysłach wielu rodziców. Kiedy rozmawiam z rodzicami o kreatywności, często zakładają, że mówię o ekspresji artystycznej. Ponieważ większość rodziców nie przywiązuje dużej wagi do tego, jak dobrze ich dzieci potrafią wyrazić siebie artystycznie, mówią, że byłoby "miło".Aby ominąć ten tok myślenia, często używam wyrażenia "kreatywne myślenie" zamiast "kreatywność". Kiedy rodzice słyszą "kreatywne myślenie", rzadziej koncentrują się na ekspresji artystycznej i częściej postrzegają ją jako coś niezbędnego dla przyszłości swoich dzieci.

Mit 2: Tylko niewielka część populacji jest kreatywna

Niektórzy ludzie uważają, że słowa "kreatywny" i "kreatywność" powinny być używane tylko w odniesieniu do wynalazków i pomysłów, które są całkowicie nowe dla świata. Według tego poglądu laureaci Nagrody Nobla są kreatywni, a artyści, których prace są wystawiane w głównych muzeach, są kreatywni, ale nie reszta z nas.

Naukowcy, którzy badają kreatywność, czasami nazywają ten rodzaj kreatywności kreatywnością Big-C. Ja jestem bardziej zainteresowany tym, co naukowcy nazywają kreatywnością little-c. Kiedy wpadasz na pomysł, który jest przydatny dla ciebie w codziennym życiu, to jest to kreatywność little-c. Nie ma znaczenia, czy tysiące - lub miliony - ludzi wpadło na podobne pomysły w przeszłości. Jeśli pomysł jest nowy i przydatny dla ciebie, to jest to kreatywność little-c. Nie ma znaczenia, czy tysiące - lub miliony - ludzi wpadło na podobne pomysły w przeszłości.mała kreatywność.

Wynalezienie spinacza do papieru było wielką kreatywnością; za każdym razem, gdy ktoś wymyśla nowy sposób wykorzystania spinacza w codziennym życiu, jest to mała kreatywność.

Czasami nauczyciele skupiają zbyt wiele uwagi na kreatywności "dużego C", a za mało na kreatywności "małego C". Kilka lat temu wygłosiłem prezentację na temat kreatywności dla grupy nauczycieli. W sesji pytań i odpowiedzi na koniec jeden z nauczycieli powiedział, że bardzo ważne jest, abyśmy opracowali lepsze metody oceny kreatywności, abyśmy mogli zidentyfikować tych uczniów, którzy mają największą zdolność do bycia kreatywnymi.Każdy może być (trochę) kreatywny i musimy pomóc każdemu w osiągnięciu pełnego potencjału twórczego.

Mit 3: Kreatywność przychodzi w mgnieniu oka

Popularne historie o kreatywności często obracają się wokół momentu Aha! Archimedes krzyknął "Eureka!" w wannie, gdy zdał sobie sprawę, że może obliczyć objętość obiektów o nieregularnych kształtach, zanurzając je w wodzie (i mierząc ilość wypartej wody). Isaac Newton rozpoznał uniwersalną naturę siły grawitacji, gdy siedział pod jabłonią - i został uderzony w głowę.August Kekule zdał sobie sprawę ze struktury pierścienia benzenowego po tym, jak śnił o wężu zjadającym swój ogon.

Ale takie momenty Aha, jeśli w ogóle istnieją, są tylko niewielką częścią procesu twórczego. Większość naukowców, wynalazców i artystów zdaje sobie sprawę, że kreatywność jest procesem długotrwałym. Constantin Brancusi, jeden z pionierów sztuki modernistycznej, napisał: "Bycie kreatywnym to nie uderzenie pioruna od Boga. To posiadanie jasnych intencji i pasji." Thomas Edison słynnie powiedział, że kreatywność to 1procent inspiracji i 99 procent potu.

Ale co robi osoba, która się poci? Jaki rodzaj aktywności poprzedza moment "Aha!"? To nie tylko kwestia ciężkiej pracy. Kreatywność wyrasta z pewnego rodzaju ciężkiej pracy, łączącej ciekawskie poszukiwania z zabawnymi eksperymentami i systematycznymi badaniami. Nowe pomysły i spostrzeżenia mogą wydawać się błyskawiczne, ale zwykle pojawiają się po wielu cyklach wyobrażania sobie, tworzenia,grając, dzieląc się i zastanawiając - to znaczy po wielu iteracjach przez Spiralę Kreatywnego Uczenia się.

Mit 4: Kreatywności nie da się nauczyć

Nie ma wątpliwości, że dzieci przychodzą na świat pełne ciekawości. Chcą dotykać, wchodzić w interakcje, odkrywać, rozumieć. Gdy dorastają, chcą wyrażać siebie: mówić, śpiewać, rysować, budować, tańczyć.

Niektórzy uważają, że najlepszym sposobem na wspieranie kreatywności dzieci jest zejście im z drogi: nie powinieneś próbować uczyć kreatywności; po prostu stań z boku i pozwól, aby naturalna ciekawość dzieci przejęła kontrolę. Mam trochę sympatii dla tego punktu widzenia. Prawdą jest, że sztywne struktury niektórych szkół i niektórych domów mogą stłumić ciekawość i kreatywność dzieci. Zgadzam się również, że nie można nauczyćkreatywność, jeśli nauczanie oznacza dawanie dzieciom jasnego zestawu zasad i instrukcji, jak być kreatywnym.

Ale kreatywność można pielęgnować. Wszystkie dzieci rodzą się ze zdolnością do kreatywności, ale ich kreatywność niekoniecznie rozwinie się sama. Trzeba ją pielęgnować, zachęcać, wspierać. Proces ten przypomina dbanie o rośliny przez rolnika lub ogrodnika poprzez tworzenie środowiska, w którym rośliny będą kwitnąć. Podobnie można stworzyć środowisko uczenia się, w którym kreatywność będzie się rozwijać.rozkwitnie.

Tak więc, tak, można uczyć kreatywności, o ile myślimy o nauczaniu jako o organicznym, interaktywnym procesie.

Niniejszy fragment został zaadaptowany z książki Lifelong Kindergarten: Cultivating Creativity through Projects, Passion, Peers, and Play autorstwa Mitcha Resnicka, profesora Learning Research w MIT Media Lab i lidera grupy badawczej odpowiedzialnej za platformę programistyczną Scratch. Przeczytaj całą książkę, aby zapoznać się z jego pomysłami na przygotowanie uczniów do bycia "kreatywnymi uczniami" w świecie, który coraz bardziej wymagakreatywne rozwiązywanie problemów.