Rozważając wdrożenie praktyk opartych na traumie w swojej szkole, możesz zadać sobie pytanie: Skąd mam wiedzieć, którzy uczniowie doświadczyli traumy, aby móc uczyć tych uczniów w sposób oparty na traumie? Chociaż ważne jest, aby zidentyfikować uczniów potrzebujących dodatkowego wsparcia, możemy stosować praktyki oparte na traumie z każdym uczniem, ponieważ przynoszą one korzyści im wszystkim.

Pomyśl o podjeździe dla wózków inwalidzkich do budynku: nie każda osoba go potrzebuje, ale znacznie usuwa bariery dla tych, którzy tego potrzebują i oznacza dla wszystkich, że budynek jest dostępnym miejscem. Możemy zrobić to samo dla naszych uczniów dotkniętych traumą, gdy usuniemy bariery i zastosujemy strategie oparte na traumie jako cała szkoła.

Czynniki ochronne

Nigdy nie możemy wiedzieć bez wątpienia, którzy z naszych uczniów doświadczyli traumy, a którzy nie. Niektórzy doświadczyli traumy, ale nikomu o tym nie powiedzieli, lub mieli doświadczenie, którego nie oznaczą jako traumy aż do lat później. Niektórzy uczniowie żyją w traumatycznych sytuacjach i nie mogą lub nie chcą się tym dzielić dla własnego bezpieczeństwa. Kiedy stosujemy strategie oparte na traumie ze wszystkimi uczniami, zapewniamy, żeStudenci, którzy nie mogą prosić o wsparcie, nadal je otrzymują.

Strategie oparte na traumie mogą również pomóc w proaktywnym tworzeniu czynników ochronnych. National Child Traumatic Stress Network opisuje czynniki ochronne, takie jak poczucie własnej wartości, poczucie własnej skuteczności i umiejętności radzenia sobie, jako "buforujące niekorzystne skutki traumy i jej stresujących następstw".

Niektóre czynniki ochronne są nieodłącznie związane z naturą dziecka lub wynikają z wczesnych doświadczeń opiekuńczych, ale możemy uczyć mechanizmów radzenia sobie, pomagać w rozwijaniu zdrowego obrazu siebie i zapewniać możliwości ćwiczenia w radzeniu sobie ze stresem. Zapewnienie tego wsparcia wszystkim uczniom wzmacnia te czynniki ochronne. Chociaż nie każdy uczeń doświadczy znaczącej traumy w życiu, wszyscy z nas jako ludzieBudowanie odporności naszych uczniów pomoże im przetrwać te doświadczenia.

Relacje

Jedną z najważniejszych rzeczy, które możesz zrobić dla dziecka, które doświadczyło traumy, jest zapewnienie troskliwej, bezpiecznej relacji, przepełnionej nadzieją. Bruce Perry, ekspert w dziedzinie traumy dziecięcej, pisze: "Odporność nie może istnieć bez nadziei. To zdolność do bycia pełnym nadziei, która niesie nas przez wyzwania, rozczarowania, straty i traumatyczny stres".wszystkich uczniów, relacje, w których pokładamy nadzieję na wytrwałość i sukces naszych uczniów.

Podstawą tych relacji jest bezwarunkowy pozytywny szacunek dla każdego ucznia, przekonanie, że każdy uczeń jest wart opieki i że wartość ta nie zależy od niczego - ani od przestrzegania zasad, ani od dobrego zachowania, ani od sukcesów w nauce. Kiedy nasi uczniowie wiedzą, że będziemy się o nich troszczyć bez względu na wszystko, mogą czuć się bezpieczniej i podejmować ryzyko. To podejmowanie ryzyka w bezpiecznym środowisku, przy wsparciui możliwości refleksji to jeden ze sposobów budowania odporności u wszystkich uczniów.

Umiejętności społeczno-emocjonalne

Trauma w dzieciństwie i okresie dojrzewania może mieć wpływ na rozwój osoby, a ci uczniowie często korzystają z dodatkowego wsparcia w nauce radzenia sobie z emocjami w zdrowy sposób. Jednak nauka zdrowych strategii radzenia sobie może przynieść korzyści wszystkim uczniom, a włączenie nauczania tych strategii może być tak proste, jak modelowanie przez nauczyciela.

Podczas zajęć, na których czuję się przytłoczony, zamiast próbować to ukryć, mogę wykorzystać to jako okazję do nauki, nazywając to i modelując strategię radzenia sobie. "Hej wszyscy, czuję się dość zdenerwowany, ponieważ ostatnie ćwiczenie nie poszło tak, jak myślałem. Kiedy czuję się zdenerwowany, pomaga mi rozciąganie się przez minutę. Wszyscy razem się otrząśnijmy".

To bardzo proste, ale wskazuje uczniom, że zauważanie i nazywanie własnych emocji jest normalne. Modelowanie i nauczanie pozytywnych umiejętności radzenia sobie przynosi korzyści wszystkim uczniom, normalizując fakt, że wszyscy czasami mamy trudne emocje i musimy stosować strategie radzenia sobie z nimi.

Co więcej, jeśli skupimy się na dychotomii "uczeń, który doświadczył traumy" i "uczeń, który nie doświadczył traumy", stracimy okazję do poszerzenia zestawu narzędzi społeczno-emocjonalnych każdego ucznia. Nawet dzieci bez negatywnych doświadczeń odnoszą korzyści z poszerzania i ćwiczenia swoich umiejętności i strategii radzenia sobie.

Wsparcie dla całej szkoły

Strategie obejmujące całą szkołę - takie jak tworzenie przestrzeni do samoregulacji w każdej sali lub wdrażanie bardziej opartego na traumie podejścia do dyscypliny - mogą stworzyć okoliczności dla poszczególnych uczniów, aby uzyskać wsparcie, którego potrzebują. Być może najważniejsze jest to, że gdy wszyscy dorośli w szkole są zaangażowani w tworzenie bezpiecznego i opiekuńczego środowiska, zwiększa to szanse, że dzieci poczują się bezpiecznieprosząc o pomoc.

Jednym z podstawowych elementów wsparcia dla całej szkoły jest skupienie się na dobrym samopoczuciu i dbaniu o siebie przez nauczycieli. Jak ujęła to Kristin Souers w swojej książce Wspieranie odpornych uczniów "Kluczowe jest... aby nauczyciele nie traktowali dbania o siebie jako zbędnego luksusu; wręcz przeciwnie, dbanie o siebie jest tym, co pozwala nam dbać o naszych uczniów." Środowisko szkolne, które ceni dobre samopoczucie nauczycieli i uczniów, wspiera ciągłą podróż zdrowego życia każdego z nas.

Zastanawiając się, czy warto poświęcić czas, wysiłek i zaangażowanie, aby dokonać zmian kulturowych w ramach własnej praktyki i szkoły, aby stać się bardziej świadomym traumy, pamiętaj: wszystko będzie tego warte, jeśli jeden uczeń będzie mógł poprosić o wsparcie lub uzyskać do niego dostęp, który wcześniej uważał za niemożliwy.