Wanneer jy dit oorweeg om trauma-ingeligte praktyke in jou skool te implementeer, sal jy dalk vind dat jy vra: Hoe weet ek watter studente trauma ervaar het, sodat ek daardie studente op 'n trauma-ingeligte manier kan onderrig? Alhoewel dit belangrik is om studente te identifiseer wat ekstra ondersteuning benodig, kan ons trauma-ingeligte praktyke met elke student gebruik, want hulle bevoordeel hulle almal.

Dink aan 'n rolstoeltoeganklike oprit na 'n gebou: Nie elke enkele persoon nie. het dit nodig, maar dit verwyder aansienlik hindernisse vir diegene wat dit doen, en dui vir almal aan dat die gebou 'n toeganklike plek is. Ons kan dieselfde ding doen vir ons studente wat deur trauma geraak word wanneer ons hindernisse verwyder en trauma-ingeligte strategieë as 'n hele skool gebruik.

Beskermende faktore

Ons kan nooit sonder twyfel weet watter van ons studente het trauma ervaar en wat nie. Sommige het trauma ervaar, maar dit vir niemand vertel nie, of 'n ervaring gehad wat hulle eers jare later as trauma sal bestempel. Sommige studente leef in traumatiese situasies en kan of wil dit nie vir hul eie veiligheid deel nie. Wanneer ons trauma-ingeligte strategieë met alle studente gebruik, verseker ons dat die studente wat nie vir ondersteuning kan vra nie, dit steeds kry.

Trauma-ingeligte strategieë kan ook help om proaktief beskermende faktore te vestig. Die Nasionale Kindertraumatiese Stresnetwerk beskryf beskermende faktore soos selfbeeld,selfdoeltreffendheid, en hanteringsvaardighede as “buffer[die] nadelige gevolge van trauma en die stresvolle nasleep daarvan.”

Sommige beskermende faktore is inherent aan 'n kind se aard of 'n gevolg van vroeë versorgingservarings, maar ons kan leer hanteringsmeganismes aan, help om gesonde selfbeeld te ontwikkel en bied geleenthede vir oefening in die hantering van stres. Die verskaffing van hierdie ondersteuning aan alle studente versterk hierdie beskermende faktore. Alhoewel nie elke student 'n beduidende trauma in die lewe sal ervaar nie, ervaar almal van ons as mense verlies, stres en uitdagings. Die opbou van ons studente se veerkragtigheid sal hulle deur hierdie ervarings help.

Verhoudings

Een van die belangrikste dinge wat jy kan doen vir 'n kind wat trauma ervaar het, is om 'n sorgsame, veilige verhouding te verskaf, gevul met hoop. Kindertrauma-kenner Bruce Perry skryf: “Veerkragtigheid kan nie bestaan ​​sonder hoop nie. Dit is die vermoë om hoopvol te wees wat ons deur uitdagings, teleurstellings, verlies en traumatiese stres dra.” Ons kan ons daartoe verbind om omgee, vertrouende verhoudings met alle studente te bou, verhoudings waarin ons hoop hou oor ons studente se vermoë om te volhard en sukses te behaal.

Die grondslag van hierdie verhoudings is onvoorwaardelike positiewe agting vir elke student, die geloof dat elke student sorg waardig is en dat die waarde van niks afhanklik is nie - nie nakoming van reëls nie, nie goeie gedrag nie, nie akademies niesukses. Wanneer ons studente weet ons sal vir hulle omgee, ongeag wat, kan hulle veiliger voel om risiko's te neem. Hierdie risiko neem in 'n veilige omgewing, met ondersteuning en geleenthede om te besin, is een manier om veerkragtigheid te bou—in alle studente.

Sosiaal-emosionele vaardighede

Trauma in die kinderjare en adolessensie kan 'n impak hê op 'n persoon se ontwikkeling, en hierdie studente trek dikwels voordeel uit ekstra ondersteuning om te leer hoe om emosies op gesonde maniere te bestuur. Maar die aanleer van gesonde hanteringstrategieë kan alle studente bevoordeel, en die inkorporering van die onderrig van hierdie strategieë kan so eenvoudig wees soos onderwysermodellering.

Tydens 'n klas waarin ek oorweldig voel, in plaas daarvan om dit te probeer wegsteek, het ek kan dit as 'n leergeleentheid gebruik deur dit te noem en 'n hanteringstrategie te modelleer. "Haai almal, ek voel redelik verward, want daardie laaste aktiwiteit het nie verloop soos ek gedink het dit sou nie. Wanneer ek verward voel, help dit my om vir 'n minuut te strek. Kom ons skud dit almal saam.”

Dis baie eenvoudig, maar dit dui aan studente dat dit normaal is om hul eie emosies raak te sien en te noem. Modellering en onderrig van positiewe hanteringsvaardighede bevoordeel alle studente deur die feit te normaliseer dat ons almal soms moeilike emosies het en strategieë moet gebruik om dit te bestuur.

Verder, as ons fokus op 'n digotomie van "student wat trauma ervaar het" en "student wat nie trauma ervaar het nie," verloor ons 'ngeleentheid om die sosiaal-emosionele gereedskapskis van elke student uit te brei. Selfs kinders met geen ongunstige ervarings vind baat by die uitbreiding en inoefening van hul hanteringsvaardighede en -strategieë.

Heelskoolondersteuning

Heelskoolstrategieë—soos die skep van 'n ruimte vir selfregulering in elke kamer of die implementering van 'n meer trauma-ingeligte benadering tot dissipline—kan die omstandighede skep vir individuele studente om die ondersteuning te kry wat hulle nodig het. Miskien die belangrikste, wanneer al die volwassenes in 'n skool daartoe verbind is om 'n veilige en sorgsame omgewing te skep, verhoog dit die kanse dat kinders veilig sal voel om hulp te vra.

Een noodsaaklike heleskoolondersteuning is 'n fokus oor welstand en selfversorging vir onderwysers. Soos Kristin Souers dit in die boek Fostering Resilient Learners stel, "Dit is van kardinale belang ... dat onderwysers nie selfversorging opsy skuif as 'n onnodige luukse nie; inteendeel, om vir onsself te sorg, is wat ons in staat stel om vir ons studente te sorg.” 'n Skoolomgewing wat welstand vir onderwysers en studente waardeer, ondersteun die voortdurende reis van 'n gesonde lewe vir elkeen van ons.

Wanneer jy oorweeg of dit die tyd, moeite en toewyding werd is om die kulturele verskuiwings binne jou eie praktyk te maak en jou skool om meer trauma-ingelig te word, onthou: Dit sal alles die moeite werd wees as een student vir ondersteuning kan vra of toegang kan kry wat voorheen gedink het hulle nie kan nie.