برای بسیاری از دانش‌آموزان، کلاس ریاضی می‌تواند طاقت‌فرسا، ناخوشایند و استرس‌زا باشد. در حالی که راه‌های زیادی وجود دارد که معلمان ریاضی می‌توانند این طرز فکر را در دانش‌آموزان ما تغییر دهند، یکی از راه‌های ساده این است که از طریق بازی‌ها، شادی را در درس‌های ریاضی ایجاد کنیم. سه بازی ریاضی زیر پس از معرفی به دانش‌آموزان در کمتر از پنج دقیقه انجام می‌شوند و نیاز به آمادگی کمی دارند. بعلاوه، این بازی‌ها به راحتی می‌توانند برای هر کلاس درس کار کنند.

1. Buzz (بدون آمادگی)

Buzz یک راه سریع و آسان برای کمک به دانش آموزان برای تشخیص چندگانه است. برای بازی، ابتدا از همه دانش آموزان بخواهید که بایستند. این بازی زمانی که دانش‌آموزان در ردیف‌ها یا دایره‌ای مرتب شده‌اند به خوبی کار می‌کند، اما تا زمانی که دانش‌آموزان ترتیب شرکت در آن را بدانند، می‌تواند با هر ترتیبی انجام شود.

وقتی همه دانش‌آموزان ایستادند، دانش‌آموزی را برای شروع انتخاب کنید. با احتساب. قبل از اینکه دانش‌آموز 1 را بگوید، به دانش‌آموزان بگویید که در کدام مضرب باید «وزوز» کنند. به عنوان مثال، ممکن است بگویید که دانش‌آموزان روی مضرب 3 وزوز می‌کنند. این بدان معناست که وقتی دانش‌آموزان می‌شمارند، هر دانش‌آموزی که عددش مضربی از 3 باشد، به‌جای عدد «Buzz» می‌گوید. هر دانش‌آموزی که عدد اشتباهی می‌گوید یا فراموش می‌کند بگوید "Buzz" بیرون می‌رود و می‌نشیند.

بازی می‌تواند تا زمانی ادامه یابد که چند دانش‌آموز به عنوان برنده باقی بمانند. اگر تعداد کمی از دانش‌آموزان دارید که به‌ویژه از قرار گرفتن در محل نگران هستند، آنها را تشویق کنیداعداد فراخوانی شده را روی یک تکه کاغذ پیگیری کنید تا بهتر برای نوبت خود آماده شوند. به آن دانش‌آموزان یادآوری کنید که بازی به سرعت پیش می‌رود و به هر اشتباهی توجه بسیار کمی می‌شود.

اگر دانش‌آموزان بخواهند در مضرب 3 وزوز کنند، بازی به این شکل خواهد بود:

دانش‌آموز A شروع به شمارش از "1" می کند. دانش آموز بعدی در ترتیب داده شده (حتماً ترتیب رفتن را به دانش آموزان بگویید) با "2" ادامه می دهد. شاگرد سوم می گوید: «وزوز». سپس دانش‌آموز بعدی برمی‌دارد و می‌گوید «4».

برای افزایش درجه سختی، می‌توانید از دانش‌آموزان در مضرب دشوارتر مانند 7 یا 12 وزوز بخواهید. مضرب دو عدد معین مانند 3 و 4.

2. من چه شماره ای هستم؟ (بدون آمادگی)

این بازی یک راه عالی برای تمرین نه تنها تسلط بر واقعیت، بلکه واژگان ریاضی نیز است. برای بازی، یک دانش آموز را به عنوان اولین بازیکن انتخاب کنید. آن دانش آموز با پشت به تخته جلوی کلاس می آید. روی تخته پشت آنها، یک عدد می نویسید تا دانش آموز نتواند آن عدد را ببیند.

همه دانش آموزان دیگر سرنخ هایی را به بازیکن می دهند تا به او کمک کنند تا عدد را حدس بزند. دانش‌آموزان باید دست‌های خود را بالا ببرند و هنگامی که بازیکن فراخوانی می‌کند، می‌توانند یک واقعیت ریاضی را به عنوان سرنخ ارائه دهند. وقتی بازیکن به دقت عدد را حدس زد، بازیکن بعدی را برای آمدن به تخته انتخاب می‌کند.

بازی به صدا در می‌آید.مانند این:

دانش آموز A به تخته می آید و رو به کلاس می رود. عدد 18 روی تابلو نوشته شده است. دانش آموز A از دانش آموز B برای دریافت سرنخ فرا می خواند و دانش آموز B می گوید: "شما حاصل ضرب 3 و 6 هستید." اگر دانش آموز A این محصول را بشناسد، می تواند بگوید: "من 18 سال دارم!" اما اگر مطمئن نیستند، می توانند از دانش آموز دیگری برای دریافت سرنخ جدید فراخوانی کنند.

برای کاهش میزان دشواری، ممکن است به دانش آموزان بگویید که فقط از حقایق جمع و تفریق به عنوان سرنخ استفاده کنند و بر کلماتی مانند <4 تأکید کنند>مجموع و تفاوت. ممکن است بخواهید روی اعداد کوچکتر تمرکز کنید تا روی تخته بنویسید. استفاده از حقایق ضرب و تقسیم را تشویق کنید، یا از دانش آموزان بخواهید از ریشه های مربع و توان در سرنخ های خود استفاده کنند.

3. چالش Fact Fluency (حداقل آمادگی)

این بازی به دانش‌آموزان اجازه می‌دهد تا در رقابتی شرکت کنند که روی تمرین تسلط ارائه شده کار می‌کنند. برای بازی، کلاس را به دو تیم تقسیم کنید و از هر تیم یک نماینده را برای شروع انتخاب کنید. من دوست دارم دو صندلی را جلوی اتاق بیاورم تا شرکت کنندگان هنگام بازی درست جلوی تخته باشند. روی تابلو، یک واقعیت ریاضی را ارسال کنید. اولین دانش آموزی که پاسخ می دهد یک امتیاز برای تیم خود می برد. شرکت کنندگان می چرخند تا هر یک از اعضای تیم فرصتی برای رقابت داشته باشند.

من از یک تولید کننده واقعیت ریاضی آنلاین استفاده می کنم تا بتوانم به سرعت حقایق ریاضی را برای یک موضوع خاص ارائه کنم.محدوده عملیات و تعداد اگر می‌خواهید حقایق ریاضی که به موضوع خاصی که به راحتی در نسخه فلش کارت آنلاین یافت نمی‌شود، بپردازد، می‌توانید نمایش اسلاید خود را برای استفاده با دانش‌آموزان خود بسازید.

برای کاهش میزان دشواری، روی اعداد تک رقمی تمرکز کنید. با جمع و تفریق، و برای افزایش مقیاس، می‌توانید روی اعداد بزرگ‌تر تمرکز کنید که با ضرب یا تقسیم سروکار دارند، از اعشار یا کسری استفاده کنید یا از دانش‌آموزان بخواهید که یک عبارت چند عملیاتی را ساده کنند.