Eén probleem met gestandaardiseerde tests: we begrijpen niet helemaal wat ze meten. Op het eerste gezicht zijn ze ontworpen om een objectieve beoordeling te geven van kennis, of misschien zelfs van inherente intelligentie.

Maar een recente studie van Brian Galla, hoogleraar psychologie aan de Universiteit van Pittsburgh, met Angela Duckworth en collega's concludeerde dat de cijfers van de middelbare school beter voorspellen of een universiteit zal slagen dan gestandaardiseerde tests zoals de SAT of de ACT.

Dat komt omdat gestandaardiseerde tests een grote blinde vlek hebben, zo stelden de onderzoekers: de examens slagen er niet in de "zachte vaardigheden" vast te leggen die het vermogen van een leerling weergeven om bijvoorbeeld goede studiegewoonten te ontwikkelen, academische risico's te nemen en door uitdagingen heen te komen. De cijfers van de middelbare school lijken daarentegen het gebied waar veerkracht en kennis samenkomen beter in kaart te brengen. Dat is ongetwijfeld deplaats waar potentieel wordt omgezet in echte prestaties.

"Hoe meer ik begrijp wat testen eigenlijk zijn, hoe verwarder ik ben," zei Duckworth, een psycholoog en expert in het meten van menselijk potentieel, toen we haar in 2020 interviewden. "Wat betekent de score? Is het hoe slim iemand is, of is het iets anders? Hoeveel ervan is hun recente coaching? Hoeveel ervan is echte vaardigheid en kennis?"

Toch zijn gestandaardiseerde toetsen nog steeds een steunpilaar van het Amerikaanse onderwijs. Ze spelen een cruciale rol bij de beslissing of leerlingen afstuderen, naar welke hogeschool of universiteit ze gaan en, in veel opzichten, welke carrièrepaden voor hen openstaan. Ondanks het feit dat ze een paar uur in beslag nemen - een kleine fractie van de tijd die leerlingen besteden aan het demonstreren van hun leerproces - zijn de toetsen een notoir hoge inzet.manier om academische verdienste te bepalen.

In verschillende opzichten zijn tests met hoge inzet een oneerlijke maatstaf voor bekwaamheid en prestaties. Uit een analyse uit 2016 bleek bijvoorbeeld dat de tests betere indicatoren waren voor welvaart dan voor bekwaamheid: "Scores van de SAT- en ACT-tests zijn goede maatstaven voor de hoeveelheid rijkdom waarin studenten worden geboren", concludeerden de onderzoekers. Zelfs studenten die het goed doen op de tests betalen vaak een hoge prijs."Studenten in landen die het best presteerden op de PISA [Programme for International Student Assessment]," bijvoorbeeld, "...hebben vaak een lager welzijn, gemeten naar de tevredenheid van studenten met het leven en de school," schreven Yurou Wang, een professor onderwijspsychologie aan de Universiteit van Alabama, en Trina Emler, een onderzoeker aan de Universiteit van Kansas.

Met andere woorden, we hebben vrijwel zeker te veel gewicht toegekend aan tests waarbij hoge eisen worden gesteld, en de druk van de tests blijkt steeds vaker een ernstig gezondheidsprobleem voor leerlingen te zijn.

Biologische fakkels

Als er hoge toetsen opdoemen, stijgt het cortisolniveau, een chemische marker voor stress, met gemiddeld 15 procent, een fysiologische reactie die gekoppeld is aan een daling van 80 punten in SAT-scores, volgens onderzoek uit 2018. Voor leerlingen die al te maken hadden met ontberingen buiten de school - armoede, geweld in de buurt of instabiliteit in het gezin, bijvoorbeeld - steeg het cortisolniveau met maar liefst 35 procent, een niveau datIs het waarschijnlijk dat cognitieve processen ontsporen en testscores onherkenbaar vervormen. Meten tests met hoge inzet soms het effect van stressoren zoals depressie, scheiding van gezinnen of de tests zelf, in plaats van kennis?

De onderzoekers ontdekten ook dat bij een kleine groep studenten de cortisolspiegel sterk daalde tijdens het maken van toetsen, wat volgens hen meer te maken had met "uitschakelen in het zicht van de toets" dan met het beter omgaan met de stress - in feite het activeren van een noodstop.

"Grote cortisolresponsen - positief of negatief - werden in verband gebracht met slechtere testprestaties, waardoor misschien een 'stressbias' wordt geïntroduceerd en tests een minder betrouwbare indicator worden voor het leren van leerlingen", concludeerden de onderzoekers. Dit is een echt probleem, waarschuwden ze, niet alleen omdat verhoogde cortisolniveaus "concentratie moeilijk maken", maar ook omdat "langdurige blootstelling aan stress" kinderen opbrandt.en verhoogt de kans op afhaken en academisch falen.

Slapeloze nachten en identiteitscrises

In een studie uit 2021 beschrijft Nancy Hamilton, professor psychologie aan de Universiteit van Kansas, de schadelijke effecten van tests met hoge inzet op jonge volwassenen.

De bevindingen van Hamilton waren verontrustend: de angst voor de op handen zijnde, belangrijke examens lekte door in het dagelijks leven en was "gecorreleerd met slecht gezondheidsgedrag, waaronder ontregelde slaappatronen en een slechte slaapkwaliteit", wat leidde tot een "vicieuze cirkel".cyclus" van proppen en slecht slapen.

In een interview met Edutopia legde Hamilton uit dat veel studenten, in plaats van na te denken over de te bestuderen academische stof, in beslag werden genomen door de levensveranderende gevolgen van de examens. Ze probeerden 's avonds in slaap te vallen, piekerden over de vraag of ze wel een goede universiteit zouden krijgen, maakten zich zorgen over een goed betaalde baan en vreesden dat ze hun ouders zouden teleurstellen.

Zonder pauzes kunnen tests waarbij veel op het spel staat een heleboel problemen veroorzaken, vervolgde Hamilton, waaronder verhoogde angstniveaus, overconsumptie van cafeïne, roken, een ongezond dieet, gebrek aan lichaamsbeweging en slechte slaapkwaliteit.

Testresultaten zijn vaak getint met een soort existentiële angst. In een studie uit 2011 ontdekte Laura-Lee Kearns, professor in het onderwijs aan de St. Francis Xavier Universiteit, dat middelbare scholieren die niet slaagden voor de gestandaardiseerde alfabetiseringstest van de staat "een schok ervaren bij het falen van de test", waarbij ze verklaarden dat ze "zich vernederd, vernederd, gestrest en beschaamd voelden door de testresultaten." Veel van de leerlingen warensuccesvol waren op school en zichzelf als academisch gevorderd beschouwden, zodat de ontkoppeling een identiteitscrisis veroorzaakte die hen het gevoel gaf "dat zij niet thuishoorden in vakken die zij voorheen leuk vonden, en er zelfs toe leidde dat sommigen van hen zich afvroegen of zij wel in de schoolklas geplaatst waren".

"Ik vond Engels leuk, maar mijn gevoel van eigenwaarde ging echt naar beneden na de test," meldde een leerling, een gevoel dat door velen werd gedeeld. "Ik moest er echt over nadenken of ik er goed in was of niet."

Vroege psychologische impact

Het afnemen van hoge eisen begint meestal in de derde klas, wanneer jonge leerlingen voor het eerst de scantrons kunnen invullen. En hoewel de tests vaak worden gebruikt als diagnostische instrumenten (vermoedelijk om de academische ondersteuning van een leerling te helpen aanpassen) en om de prestaties van leraren en scholen te evalueren, kunnen ze een heleboel onbedoelde gevolgen hebben.

"Leraren en ouders melden dat toetsen met hoge inzet leiden tot meer angst en minder zelfvertrouwen bij basisschoolleerlingen," verklaarden onderzoekers in een studie uit 2005. Sommige jonge leerlingen ervaren "angst, paniek, prikkelbaarheid, frustratie, verveling, huilen, hoofdpijn en slaapverlies" tijdens het maken van toetsen met hoge inzet, meldden zij, alvorens te concluderen dat "toetsen met hoge inzettesten veroorzaken schade aan het zelfvertrouwen van kinderen, het algemene moreel en de liefde voor leren."

Toen hen werd gevraagd tekeningen te maken van hun ervaring met het maken van toetsen, stelden de studenten in de studie hun beproeving overwegend in een negatief daglicht - de voorstelling van een "nerveuze" student overheerste. "Studenten waren nerveus omdat ze niet genoeg tijd hadden om de toets af te maken, niet in staat waren de antwoorden te achterhalen en niet zouden slagen voor de toets," legden de onderzoekers uit. In bijna elke tekening tekenden de kinderenzichzelf met "ongelukkige en boze gezichtsuitdrukkingen". Glimlachen kwam bijna niet voor, en als het al gebeurde, was het om opluchting te tonen dat de test voorbij was, of om ongerelateerde redenen, zoals de mogelijkheid om kauwgom te kauwen tijdens de test of opgewondenheid over een ijsje na de test.

Vervaardigd vermogen

Tests zoals de SAT en ACT zijn niet per definitie schadelijk, en studenten moeten leren hoe ze redelijk stressvolle academische situaties kunnen beheersen. Ze volledig verbieden zou zelfs contraproductief kunnen zijn, en veel studenten een cruciale weg ontzeggen om hun academische vaardigheden aan te tonen. Maar om ze een voorwaarde voor toelating te maken, en ze zo prominent mee te nemen in de interne rangschikking en toelatingen...In een studie uit 2014 analyseerden onderzoekers bijvoorbeeld 33 hogescholen die een test-optiebeleid hadden ingevoerd en vonden duidelijke voordelen.

"Er zijn grote aantallen potentiële studenten met sterke cijfers van de middelbare school die zich voor iedereen hebben bewezen, behalve voor de testinstanties", aldus de onderzoekers. Tests met hoge scores fungeren te vaak als arbitraire poortwachters, die studenten wegduwen die anders zouden kunnen uitblinken op de universiteit.

Als de recente gebeurtenissen in Californië een indicatie zijn, zou het wel eens afgelopen kunnen zijn met de tests waarbij hoge eisen worden gesteld. Vorig jaar heeft de Universiteit van Californië de SAT- en ACT-scores uit haar toelatingsprocedure geschrapt, wat een "daverende klap betekende voor de kracht van twee gestandaardiseerde tests die het Amerikaanse hoger onderwijs lange tijd hebben bepaald", aldus de Washington Post honderden hogescholen en universiteiten die om pandemische redenen geen tests meer uitvoerden, heroverwegen ondertussen hun waarde, waaronder alle acht Ivy League-scholen.

"Dit bewijst dat test-optie het nieuwe normaal is bij toelatingen voor universiteiten," zei Bob Schaeffer, directeur Openbaar Onderwijs van FairTest, in de New York Times "Zeer selectieve scholen hebben aangetoond dat zij eerlijke en accurate toelatingen kunnen doen zonder testscores."

Uiteindelijk gaat het niet om de toetsen, maar om de bijna fetisjistische macht die we eraan geven. We kunnen de inzichten die de toetsen genereren behouden en tegelijkertijd het gezonde verstand en de evenredigheid terugbrengen in een kapot systeem. Heel eenvoudig: als we de toetsen met hoge inzet afschaffen, doen onze leerlingen dat ook.